လူေတြမွာ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခြင့္ရွိသလို ေ၀ဖန္ေျပာဆိုခြင့္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုမယ့္ အေၾကာင္းအရာေပၚမွာ နားလည္တတ္ကြၽမ္းဖို႔လိုသလို အျပဳသေဘာေဆာင္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ အဲဒါရဲ႕အေျခခံက ဘက္ကို နားလည္ဖို႔ပါ။ ရန္သူဘက္လား၊ မိမိဘက္လားဆိုတာပါ။ တို႔ကေတာ့ ဘက္မရွိဘူး ကိုယ္ေျပာခ်င္ရင္ ေျပာမွာပဲ။ စစ္အစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူေတြ၊ ပါတီေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘက္မ လိုက္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ခု ဒီေဆာင္းပါးဟာ အဲဒီလိုလူေတြအတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ အဲ ဒီသူေတြကို ဘာမွမေျပာခ်င္ပါဘူး။ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားအတြက္ ဒီမိုကေရ စီေရးအတြက္ ျပည္သူလူထုအတြက္ ရပ္တည္ခုခံကာကြယ္ၿပီး မတရားမႈေတြ၊ မတရားမႈေတြကို က်ဴးလြန္ေန တဲ့ သူေတြကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္မယ္ တိုက္ခိုက္ေနတယ္ဆိုတဲ့သူေတြဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အထက္မွာ တင္ ျပခဲ့တဲ့ ‘ဘက္’ ကို နားလည္ရပါမယ္။ ဘက္ရွိရပါမယ္။ ရန္သူဘက္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ ဖို႔လိုသလို မိမိဘက္ကို နားလည္စာနာဖို႔၊ အားေပးကူညီေထာက္ပ့့ံဖို႔၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္ေတြကို အျပဳသ ေဘာေ၀ဖန္ေထာက္ျပဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္၊ တိုက္တြန္းေျပာဆိုရပါမယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ပိုၿပီးသတိထားသင့္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ရွိေနတဲ့ စစ္အာ ဏာရွင္နဲ႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရဒီအင္အားစုဟာ တျခားႏုိင္ငံေတြ၊ ေဒသေတြမွာနဲ႔ မတူပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ ဘာဥပေဒကိုမွ ေလးစားလိုက္နာမႈမရွိပါဘူး။ လက္နက္အင္အား၊ အာဏာ၊ ဘ႑ာေငြေၾကးကို အသံုးျပဳၿပီး အ တိုက္အခံအင္အားစုကို တဖက္သတ္ ဖိစီးႏွိပ္ကြပ္ထားသလို ျပည္သူလူထုကိုလည္း ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္၊ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ကြၽန္ျပဳထားတာပါ။ တတိုင္းျပည္လံုးကို အေမွာင္ခ်ထားဖို႔ ရွိသမွ် ဆက္သြယ္ေရး စနစ္၊ သတင္းမီဒီယာေတြအားလံုးကို ပိတ္ဆို႔စီးနင္းထားတာပါ။ မတရားတဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ လက္ကိုင္တုတ္ အ လိုေတာ္ရိေတြကို အသံုးျပဳၿပီး ေခါင္းမေထာင္ရဲေအာင္ လုပ္ထားတာပါ။ ဒါဟာ ပကတိရွိေနတဲ့ ရန္သူဘက္၊ မိ မိဘက္အေျခအေနပါ။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ဘယ္လိုခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္မွမရွိ္တဲ့ ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္ ပါတီတ ခုျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာခဲ့သလဲ။ ပါတီဥကၠဌ ဦးေအာင္ေရႊကို ထားလိုက္၊ သူက စစ္တပ္လူထြက္။ အခ်ိန္ ျပည့္နီးပါး အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ အေထြေထြအတြင္းေရမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာခဲ့လား။ ဒီေလာက္ လူ စိတ္မရွိတဲ့၊ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရရဲ႕ ကမ္းကုန္ေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္ညႇင္းပမ္း မႈေအာက္မွာ ဘယ္သူေတြၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အခုထိ ဆက္လုပ္ေနၾကပါသလဲ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ သံ ဃာဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးအံုႂကြမႈမွာ သံဃာေတာ္ေတြကို ၀န္းရံေပးခဲ့ၾက၊ စည္း႐ံုးအားေပးခဲ့ၾကသူ ေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးရမယ့္အခ်ိန္မွာ ဘာအဆံုးအ ျဖတ္ေတြ ေပးခဲ့ပါသလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ၾကည့္ရင္ ျမင္သာထင္ရွားပါ။ အစပိုင္းမွာ မျပတ္သားခဲ့တာေတြ။ ေတြ ေ၀ခဲ့တာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွားေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ေ၀ ဖန္ေထာက္ျပဖူးလွပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္အျပဳသေဘာပါ။ ရွိႏွင့္ခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကေန ေနာင္ထပ္မမွားေအာင္ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳတာေတြ၊ သတိေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘက္ကို နားလည္ဖို႔လိုသလို အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္ အခါကိုေတာ့ သတိထားဖို႔လိုပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တရားမွ်တမႈ၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြရရွိဖို႔ဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္ဖယ္ရွားႏုိင္မွရမွာပါ။ ဒီကိစၥဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တခုတည္း လုပ္လို႔မရသလို ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေယာက္တည္းလုပ္လို႔လည္း မရပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ အပါအ၀င္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ အားလံုးတညီတၫြတ္တည္းရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ ၀င္မႈလည္း ရွိရပါမယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ တခဲနက္ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈရဖို႔၊ ျပည္သူလူထုကို မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈ ေပးဖို႔ကေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ျပည္သူလူထုက ယံုၾကည္အပ္ႏွံထားတဲ့ ပါ တီျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုကို သူတို႔လိုလားတဲ့ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ ဦးေဆာင္လမ္းျပေပးရ ပါမယ္။ အဲဒီတာ၀န္ကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ထမ္းေဆာင္ရဲရပါမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြအေနနဲ႔လည္း ကူညီအားေပးထိန္းမတ္ေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္သူအားရ ေက်နပ္သြားေစႏိုင္တဲ့၊ ျပည္သူလူထု ေတြေ၀ ယံုမွတ္မွားသြားေစႏိုင္တဲ့ အေရးအသား အေျပာအဆိုမ်ိဳးကို ေတာ့ သတိထားေရွာင္ရွားသင့္ၾကပါတယ္။
ေ၀ဖန္ေထာက္ျပသလို အားေပးတိုက္တြန္းရပါမယ္။ အျပဳသေဘာ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတာနဲ႔ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်တာဟာ ကြဲျပားပါတယ္။ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်တဲ့ အလုပ္ကို စစ္အစိုးရက အစဥ္တစိုက္လုပ္ေနပါ တယ္။ စနစ္တက် ထိုးခြဲေနပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္တို႔ေတြ လုပ္ဖို႔မလိုပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔က အမွန္တရားဘက္ က ဒီမိုကေရစီဘက္ကပါ။ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပ အားေပးတိုက္တြန္းရမွာပါ။ စာတပုဒ္ ကဗ်ာတပုဒ္ကို ေ၀ဖန္သလို ပါပဲ၊ ေ၀ဖန္သူဟာ စာေရးတတ္ဖို႔၊ ကဗ်ာေရးတတ္ဖို႔မလိုပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕အႀကိဳက္တရား မႀကိဳက္တရားကို ေျပာ ခြင့္၊ သူ႔ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို ေျပာခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ေ၀ဖန္ေရးမျဖစ္ေသးပါဘူး ေ၀ဖန္ေရးလုပ္ မယ့္သူဟာ စာမေရး ကဗ်ာမေရးတတ္လို႔ ရေပမယ့္ စနစ္က်တဲ့ ေ၀ဖန္ေရးတခုလုပ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ စာေပသ ေဘာတရားကို အတိုင္းအတာတခုအထိ နားလည္တတ္ကြၽမ္းထားရပါမယ္။ ဒါမွလည္း သူ႔ရဲ႕ေ၀ဖန္ေရးကို စာ ေရးသူက တေလးတစား ဖတ္မွာျဖစ္သလို ျပဳျပင္ဖို႔လိုရင္လည္း ျပဳျပင္ပါလိမ့္မယ္။ ေျဖရွင္းဖို႔လိုရင္လည္း ေျဖ ရွင္းပါလိမ့္မယ္။ ဘာမွနားမလည္ဘဲ အပုပ္ခ် ျပစ္တင္တာမ်ိဳးကိုေတာ့ အဆင့္ရွိတဲ့ ဘယ္စာေရးသူကမွ တုံ႔ျပန္ ေျပာဆိုလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီလိုပါပဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခု၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကို ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူး ေျပာလို႔ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕သေဘာသဘာ၀၊ ရွိေနတဲ့ အေျခအေနအခင္းအ က်င္း၊ ရန္သူဘက္ မိမိဘက္အေျခအေန၊ ျပည္သူ႔လူထုရဲ႕အေနအထား၊ ႏုိင္ငံတကာအေျခအေန ... စတာေတြ ကို အတိုင္းအတာတခုထိ သိျမင္နားလည္ထားဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမွပဲ ေအာ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာတာ ကိုး၊ ဒီလိုဆံုးျဖတ္တာကိုး၊ ဒီလိုစဥ္းစားတာကိုးလို႔ နားလည္ႏုိင္မွာျဖစ္သလို ကိုယ္က ေ၀ဖန္အၾကံျပဳရင္လည္း စနစ္တက်ရွိပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ေျပာခြင့္ရွိတာပဲ၊ ကိုယ္ေျပာခ်င္သလို ေျပာမယ္ဆိုၿပီး အျပဳသေဘာ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်၊ အပုပ္ခ်တာမ်ဳိး လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ စည္းလံုးညီၫြတ္ရမယ့္ အခ်ိန္မွာ မိမိအခ်င္းခ်င္းဘက္မွာ အက္သံထြက္လာသလိုျဖစ္ၿပီး ျပည္သူလူထု နားလည္မႈလြဲမွား ေတြေ၀ယိမ္း ယိုင္တာမ်ဳိးေတြျဖစ္လာၿပီး ရန္သူက အားရေက်နပ္၀မ္းသာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဘက္က အက္သံေတြ၊ သံေၾကာင္ေတြ ထြက္မလာဖို႔ အေရးႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။
စိုးေနလင္း
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ဘေလာ့မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment